به گزارش قدس آنلاین، یک ماهی می شود که کمیته بین المللی المپیک (IOC) طی نامه ای مشترک به کمیته ملی المپیک ایران و برخی فدراسیون های ورزشی کشورمان پیگیر اوضاع آنها به لحاظ دخالت دولت و دولتی ها و شفاف سازی اساسنامه در این زمینه شده اند. طی این مدت اما هیچ یک از مسئولان کمیته المپیک در مورد این نامه مهم و تعیین کننده واکنشی نشان نداده اند.

تنها واکنشی که مسئولان کمیته ملی المپیک در رابطه با این اقدام IOC داشتند، ارائه درخواست کتبی به وزارت ورزش برای لغو انتخابات فدارسیون ها تا زمان اصلاح اساسنامه فدراسیون ها بود که خیلی هم زود از طرف وزارتی ها پذیرفته شد چون انتخابات فدراسیون ژیمناستیک که قرار بود 14 مهرماه برگزار شود به همین دلیل لغو و به زمان دیگری موکول شد.

حال اینکه چرا کمیته المپیک در مقابل این نامه IOC خواستار لغو انتخابات فدراسیون ها شده است و وزارت ورزش هم با این درخواست خیلی سریع موافقت کرد، جای ابهام دارد و این سوال که مگر نامه  IOC ارتباطی به انتخابات فدراسیون ها داشت یا کیومرث هاشمی در ادامه رایزنی های خود با دولت و شخص اول معاون اول رئیس جمهور و آگاه کردن وی در مورد طرح پیش نویس اساسنامه فدراسیون ها در وزارت ورزش این کار را انجام داده است؟ اما سوال بزرگتر و مهمتر در پس این سوال است!

در متن نامه ارسالی از کمیته بین المللی المپیک به کمیته ملی المپیک دقیقا به چه موضوعاتی مطرح شده است؟ اصلا چرا متن این نامه که کل ورزش ایران را شامل می شود منتشر نمی شود؟ چرا مسئولان کمیته ملی المپیک نسبت به آن هیچ واکنشی ندارند و پاسخگوی رسانه ها در این ارتباط نیستند؟ طی این مدت فقط شاهرخ شهنازی، دبیر کل کمیته ملی المپیک در حاشیه بازی های ساحلی ویتنام گفت که در مورد نامه IOC با کیومرث هاشمی هیچ صحبتی نداشته است.

همین پاسخ والبته ادعای شهنازی و اینکه چرا در مورد چنین نامه مهم و تعیین کننده صحبت و تصمیم گیری نشده است، جای تعجب دارد! به هر حال بعید است که نامه IOC میان دبیر و رئیس کمیته ملی المپیک مورد بحث قرار نگرفته باشد بنابراین علام سوال بزرگ تر اینجاست که چرا آنها نمی خواهند در این مورد صحبتی داشته باشند؟

حال اینکه چرا مسئولان کمیته بین المللی المپیک به یکباره چنین حساسیتی را در مورد ورزش ایران پیدا کرده اند؟ یا اینکه از طرف چه فرد یا افرادی موضوعات داخلی ورزش ایران به مسئولان IOC اطلاع داده می شود و .... دیگر سوالاتی است که به دنبال ارسال نامه کمیته بین المللی المپیک به ایران ایجاد شده است اما این سوالات هم مثل خیلی سوالات دیگر بی پاسخ مانده است!

به هر حال آنچه مسلم و گویا است اینکه کمیته بین المللی المپیک نسبت به ورزش ایران و جریانات داخلی آن حساس شده اند، این حساسیت برای ورزش خیلی از کشورها تا تعلیق هم پیش رفته است و ایران هم از جمله کشورهایی بوده که بارها اسیر چنین شرایطی شده و بابت آن با مشکلات زیادی مواجه شده است.

حالا هم که مسئولان کمیته ملی المپیک سکوتی که خیلی هم معنا دار به نظر می رسد در مقابل این اقدام IOC پیش گرفته اند در حالیکه این نامه حکایت های زیادی دارد و اگر برای آن چاره اندیشی به موقعی نشود چه بسا ورزش ایران با فاجعه ای بزرگ به نام تعلیق روبرو شود.